توضیحات

ونه‌های مختلفی از آویشنیان در کوهستان‌های ایران می‌روید. در کتب طب سنتی فارسی با نام «حاشا»، «اوشن» و «صعتر الحمیر» نام برده شده‌است. در ایران گونه‌های مختلف با اسامی محلی متفاوتی شناخته می‌شوند از جمله در همدان «آزربه»، در اطراف تهران «آویشن یا آویشم»، در طالقان «زروه»، در زبان کردی به آن «جعتری»، «آنوخ» یا «اَزوِه» می‌گویند، و در مناطق ترک‌نشین «کهلیک اوتی» یا «کاکله اوتی»، و در سایر مناطق «صعتر»، «اوشن»، «اشمه کوهی»، «سی سنبر»  نامیده می‌شود.

خواص آویشن بسیار گسترده است به نوعی که از درمان انواع بیماری ها تا سلامت و زیبایی پوست و مو می توان از آن استفاده کرد. این گیاه دارویی بهترین درمان برای عفونت های تمام قسمت های بدن است.

یک منبع عالی از آهن است. که مصرف تقریبا ۲۰ درصد آن برای تامین مواد معدنی در طی روز توصیه میشود. آهن برای توصیه گلبول های قرمز و تولید انرژی موثر است.

این گیاه به دلیل اثرات آنتی اکسیدان و ضد التهابی که دارد از التهاب مزمن جلوگیری میکند که یکی از علل عمده بیماری های قلبی میباشد.

دارای خواص ضد باکتری فوقالعاده ای است و برای مبارزه با باکتری های که باعث آکنه در پوست میشود مفید است.

چای آویشن همراه با عسل اغلب به کودکان داده میشود تا خواب آرام داشته باشند.

مواد مغذی موجود در آویشن به فولیکول های مو برای رشد کمک میکند.

طرز تهیه دمنوش آویشن:

آب جوش:نیم لیتر ، آویشن تازه:۲ قاشق مرباخوری ، زیره سبز:۲ قاشق مرباخوری ، دانه سبزه زنیان:۲ قاشق مربا خوری ، همه گیاهان را ترکیب کرده کرده با هم و داخل قوری بگذارید به مدت ۱۵ دقیقه دم بکشید و سپس آن را از صافی رد کنید و نوش جان کنید