توضیحات

ماش گیاهی بومی هندوستان است اما در نقاط دیگر جهان مانند ایران نیز کشت می‌شود. در ایران این گیاه پس از برداشت جو یا گندم کاشته شده و در فصل پاییز و هنگامی که دانه‌های آن سفت و غلاف‌های آن زرد یا سیاه شد، محصول آن را در چند نوبت برداشت می‌کنند. نام انگلیسی ماش از یک لغت هندی به معنی «دانه سبز» مشتق شده‌ است. سابقه کشت و استفاده از آن به چهار هزار سال پیش و در جنوب هند بازمی‌گردد. در تایلند آثاری از استفاده و کشت این گیاه در ۲۲۰۰ سال پیش، کشف شده‌ است. دانه سبز در چین به سویای سبز معروف است. مصرف ماش آمریکا سالانه بیش از ده میلیون تن می‌باشد که بیش از ۷۵٪ محصول مصرفی این کشور از خارج وارد می‌شود.

این دانه غنی ، حاوی بسیاری از مواد مورد نیاز بدن است و در عین حال کالری کمی دارد ؛ یعنی پرخاصیت و غیر چاق کننده است. از این رو بهتر است در دوران رژیم لاغری حداقل هفته ای یک بار از ماش استفاده شود چون بسیار زود هضم و غیر نفاخ است و به علت دارا بودن ویتامین A و D نیازهای بدن ما را تأمین می کند و برای تقویت اعصاب و بینایی مفید است.

ماش و دیگر حبوبات ماده‌ای به نام مهار‌کننده پروتئاز دارند که می‌تواند در برابر سرطان سینه اثر محافظ داشته باشد. مهار‌کننده پروتئاز تقسیم سلول‌های سرطانی را کند کرده و به این ترتیب از تشکیل تومور جلوگیری می‌کند.

ماش از جمله حبوباتی است که دارای شاخص قند پایینی است و مصرف آن برای افراد مبتلا به دیابت توصیه می‌شود.